Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. De quibus etsi a Chrysippo maxime est elaboratum, tamen a Zenone minus multo quam ab antiquis; Qualem igitur hominem natura inchoavit? In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Duo Reges: constructio interrete. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Hoc non est positum in nostra actione.

Physicae quoque non sine causa tributus idem est honos,
propterea quod, qui convenienter naturae victurus sit, ei
proficiscendum est ab omni mundo atque ab eius procuratione.

Sed ille, ut dixi, vitiose.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.
Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;
Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides.
Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;
Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.

Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?
Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?
Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.
Quae cum essent dicta, discessimus.
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Erit enim mecum, si tecum erit. Ut id aliis narrare gestiant? Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Quid vero?: Non potes ergo ista tueri, Torquate, mihi crede, si te ipse et tuas cogitationes et studia perspexeris;
Tuum credibile?: Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum;

Quos ille, di inmortales, cum omnes artus ardere viderentur, cruciatus perferebat! nec tamen miser esse, quia summum id malum non erat, tantum modo laboriosus videbatur;